Rozdział 4

 Wszystkie patrzyły na mnie, jak na obcą. Widziałam grupkę dziewczyn, które na pewno uważają się za "lepsze, usiadłam na ławce i czekałam na dzwonek. Po lekcji języka angielskiego czekał już na mnie Tobiasz, wiem, że pewnie chciał, by wiedzieć, skąd się znamy, jednak to długa historia.
- Cześć- zaczął
- Już witałeś się dziś ze mną- opowiedziałam
- No tak..- powiedział to patrząc na podłogę- Mogę wiedzieć skąd się znacie z Kubą ?-zadał to pytanie patrząc na mnie.
- Proszę, nie psuj mi dziś humoru.- popatrzyłam na niego błagalnie
- Dobrze, to gdzie masz lekcje?- po czym złapał za ramię i przyciągnął mnie do siebie.
- Sala 13.
 Kiedy doszliśmy usiadłam na ławce, a on poszedł. Nagle pewna dziewczyna z mojej klasy, raczej miła, ale nieśmiała, podeszła do mnie i usiadła.
- Hej, Magda jestem.- zaczęła
- Klara.
- Słuchaj, mam do ciebie bardzo ważną wiadomość- przerwała i popatrzyła na dziewczyny siedzące naprzeciwko nas- Uważaj na tą blondynę, ma na imię Weronika i podoba jej się Tobiasz i ten, Kuba, nikomu nie pozwala z nimi rozmawiać, no wiesz tym co obok siedzą, a jeśli któraś to zrobi, nie jest jej koleżanką.
- Czyli ona jest teraz na mnie zła, bo Tobiasz na mnie zwrócił uwagę? - zapytałam
- Tak widzę, że coś kombinuje, radzę ci uważać, jest niebezpieczna, zawsze dostaje to co chce.
- Ale nie wszystko, nie jest z Tobiaszem.
- Tak, to jest jedyna rzecz, której nie może osiągnąć prze 2 lata.
- Aaa.- powiedziałam po cichu i spojrzałam na Weronikę.- A jak specjalnie będę ją drażnić ?
- Nie wiem, co się stanie, ale zanim przyszłaś, to ona była najładniejszą dziewczyną w szkole.
Ja ładne, w poprzedniej szkole byłam  średnia i nagle jestem numerkiem jeden, wow.
- Powiedz mi, dlaczego wszyscy chcą się nią kolegować ?
- Ma ładny głos, ma drugą średnią po mojej, sporo kasy, wszystko ma, no wiesz.
- To jest głupie i żałosne
- Możesz się ze mną kumplować ?
Uśmiechnęła się- no wiesz, nigdy nie miałam koleżanek, więc nie wiem..
- Dasz radę, to proste, później ci to wytłumaczę.
***
Skończyły się lekcje, wychodziłam po 6 godzinach, a byłam tak zmęczona. Nagle poczułam, że ktoś mnie popchnął.
- Co ty myślisz, że jak jesteś nowa to możesz wszystko ? - darła się i popychała mnie, nie wiedziałam, że tak mocno może uderzyć, no, już chyba wiem, dlaczego nie warto do Weroniki zadzierać.
- Niee- odpowiedziałam spokojnie i troszeczkę zdziwiona
- Wchodzisz do szkoły i już zabierasz mi chłopaka.- wymachiwała przede mną rękami
- Z czego to ja wiem, nie masz chłopaka, bo jesteś taka głupia, że żadne cie nie chce. - powiedziałam jej to prosto w twarz.
- Ty, zdziro..- po czym uderzyła mnie w twarz
- Weronika- ktoś krzyknął, a ona nagle się poprawiła, odwróciłam się i zobaczyłam Kubę.